دانشگاه

با اینکه گفت حمید اکبرزاده

آهای پسر شصت و پنج بیت زیاده

با این همه حوصله ها سر میره

عنان اختیار ز کف در میره

می خوام بگم شعری برا بچه ها

مرتعیا، شیلاتیا، چوبیا

شعری برا شیرنی جشن امروز

شعری ز خاطرات ما و دیروز

تقدیم به برادر کوچکتر

رونق بازار یوسف شد کساد

تا حبیب من به عالم پا نهاد

 

چشمهایش شمس را روشن نمود

هچو یار من در این دنیا نبود

 

او به تنهایی من باشد حبیب

در میان دردها باشد طبیب

 

از ازل بوده برایم یک رفیق

من به دریای نگاه او غریق

 

عشق من سینه زن آل عباست

دلبرم لطمه زن خون خداست

 

هر نفس ذکر حسین گوید ولی

قلب او دارد نوای یا علی

 

مجلس روضه برایش جنت است

بین روضه می شود او مست مست

 

مستیش از باده اهل ولاست

عاشق شش ماهه کرببلاست

 

بر سرش با نام حیدر می زند

روز عاشورا گریبان می درد

 

در غم زینب سر خود را شکست

جاهلان گویند او دیوانه است

 

***

یک سخن گویم به این نامردمان

ای که هستی دشمن حیدر بدان

 

ما همه دیوانگان حیدریم

داغدار روضه های مادریم ...

تقدیم به برادر بزرگتر

روی تو سپید و عینکت هست سیاه

مانند خسوف هاله ای بر رخ ماه

 

ابروی تو چون هلال ماه قمری

ریش تو بلند و گیسوانت کوتاه

 

زلفت به جبین خورد و خسوفی دیگر

دانش شده از معجزه هایت گمراه

 

هرکس که تو را دیده به ذکر آمده است

لا حول و لا قوه الا بالله

 

حالا که تو رفتی نفسم تنگ شده

در باز دم و دمم ندارم جز آه

 

شب تا به سحر ز دوریت ناله زدم

ای کاش نبودی تو برادر خودخواه

 

این سینه ز هجر تو پر از درد شده

شد زندگیم بعد وداع تو تباه

 

موضوع تمام شعرهایم شده است

وصل تو بود عسل فراقت جانکاه

شاکریه 4

پاک و طاهر همچو باران است دکتر شاکری

اهل علم و اهل قرآن است دکتر شاکری

 

مرد اخلاقی در این دوران بدکردارها

مرد زهد و مرد ایمان است دکتر شاکری

 

خم نگردد پشت او اندر مصاف مشکلات

چون مرید شیر یزدان است دکتر شاکری

 

پایبند انقلاب و رهرو راه شهید

عاشق پیر جماران است دکتر شاکری

 

هم مطیع امر رهبر هم بسیجی هم خدوم

رای حزب الله تهران است دکتر شاکری

 

***

 

یک حسین ابن علی در دست دارد در دلش

ابن مسعودش نمایان است دکتر شاکری ...

شاکریه 3

ای تو حماسهء 9 دِی، ای حضور محض
چون با تو ام، میانهء فتنه غبار نیست

هرچند که هست پدرت بین ما حجاب
تو در دل منی، به خدا این شعار نیست

مردم برای دیدن رویت به خواهشند
دردا که حُسن تو به کسی آشکار نیست

هر کس که دیده تو را عاشقت شدست
جبر است عشق به تو، اختیار نیست

کم نیست مدعی عشق در این ازدحام شهر
اما کسی ز زخم لبت بی قرار نیست

این دل شده ز زخم لبت دشت زخم ها
چون ریگ دشت، زخم دلم را شمار نیست

کار جنون من به تماشا کشیده است
هرگز دمی برای مرد، کار، عار نیست

خرده مگیر که رسوا شدم چنین
جانا هرج بر عاشق گشته شکار نیست

گر وصل ما بُوَد به زمستان، به دِی، به 9
نوروز سال های نکو با بهار نیست ...

مصحف

این مصحف حمید به پایان رسیده است

آموزش وحید به پایان رسیده است

 

بعد از گذشت چهار سال آزگار

جمعی به جشن شعر نکویش شنیده است

 

بهر رفاه و شور وحیدش برای درس

هرچه که خواست پدرجان خریده است

 

مادر ولی برای پسرنذر می کند

قلبش فقط به عشق وحیدش تپیده است

 

خواهر که موعظه هایش ثمر نداشت

آهی عجیب از دل خونش کشیده است

 

آن یک برادرش که بود یاور وحید

از فرط انتظار کمر را خمیده است

 

اما حبیب که باشد قلندری

چوب از میان چرخ برادر کشیده است

 

تقدیم می شود این مصحف حمید

بر خانواده ای که نیاتش سعیده است

 

شاید که باورش نشود هر گز هیچ کس

این مصحف حمید به پایان رسیده است

شاکریه 2

می روم تنها از اینجا پیش ابن شاکری

می روم بالای بالا پیش ابن شاکری

 

تا ببینم زلف بور و معنی سیمای یار

می روم تا بی کران ها پیش ابن شاکری

 

بهر دیدار عسل در گردش چشمان دوست

می روم تا عمق دلها پیش ابن شاکری

 

از کنار سید و سهراب و ایضا آن یکی

می روم پیش احبا پیش ابن شاکری

 

از میان نوتیف و لیست فرند و رویداد

می روم توی پیامها پیش ابن شاکری

 

تا نبیند دیگری روی گل استاد من

می روم تنهای تنها پیش ابن شاکری

شاکریه 1

ای که نامت در خروجی اکو شا شاکری

کـری شت بور و اندام تو کوشا شاکری

 

کری ه است منظر آنکه گذر کرد از کنار تو

اگر که او نشد غرق تماشا شاکری

 

کِـری مانه بر این خیل مریدان کن تو استادی

تو این بن بست ها را زود بگشا شاکری

 

کـری ست می کند لپ تاب خود را تا تو کانکتی؟

که ما و دوری از شور نوشتار تو؟! حاشا شاکری

 

کـری سمس های منچستر چه ایام خوشی بودند

ز بهر عید آنجا کن تو انشا شاکری

***

می دهم تغییر من نوع اکو را تا شود

نام تو تو در خروجی جی آن آن شاکری

تقدیم به خواهرم

در این زمان که باد صبایی نمی رسد

آدم بدون عشق به جایی نمی رسد

 

سنگ دلت به نور محبت لطیف کن

هرگز بدون عشق، صفایی نمی رسد

 

بشنو تو این تغزل خواهر برادری

از شعر من اگر که صدایی نمی رسد -

 

- با گوش جان شنو همهء گفتگوی ما

حتی اگر صدای رسایی نمی رسد↓

 

ای خواهر عزیز که جانم فدای تو

جز این به ذهن، مدح و ثنایی نمی رسد

 

الگوی مهربانی و دینداریِ منی

دانم اگرچه مس به طلایی نمی رسد

 

داده خدا قرار تو را سائل حسین

آسان کسی به فیض گدایی نمی رسد

 

روزی توست چونکه ز دستان اهل بیت

همچون منی به آنچه شمایی نمی رسد

 

هرکس که نیست خادمه آل مصطفی

بر این مقام حجب و حیایی نمی رسد

 

اسطوره حجاب و عفافی در این زمان

عالم به گرد پات خدایی نمی رسد

 

" حتی خیال بی تو شدن می کشد مرا "

" کارم دگر به روز جدایی نمی رسد "

سر به روی شانه

سر به روی شانه ام تا تو نهادی لحظه ای

دعوی عشق تو در عمق دلم آشوب کرد