مطلع

شاعری خواست که شعری بنویسد اما

دید با مطلع او چند غزل گفته شده

سبک زندگی

با اسکناس، سنجش افراد می کنیم

لعنت به سبک زندگی و قیل وقال ما

آبروی مومن

ای که بازی می کنی با آبروی مومنین

تو بدان کو حرمتش از کعبه بالاتر بود

غزل عرفانی

عالِمی خواست نویسد غزلی عرفانی

شاه بیت غزلش قافیه با عشق نوشت

ثبت جهانی

دور شد از من "دل پیر"، جوانی بکند

رفت تا هجر مرا ثبت جهانی بکند

همه خوشحال در این جشن فراق و هجران

کیست کین حال مرا مرثیه خوانی بکند؟

منتظر مرگ تو ام!

کاش می شد که نباشی تو کنارم اصلا

من تو را دوست ندارم، نه، ندارم اصلا

 

مردم شهر همه از تو سخن می گویند

من فراری شده از شهر و دیارم اصلا

 

دیر وقتیست که من منتظر مرگ تو ام

بهر این لحظه خوش لحظه شمارم اصلا

 

زندگی زهر نمودی به من دل خسته

نه فقط من که همه ایل و تبارم اصلا

 

تو بگو پاک ترینی به تمام دنیا

و بگو من که خطا پیشه و کارم اصلا

 

تو بگو مرد نبودم به زمان سختی

تو بگو بزدلم و اهل فرارم اصلا

 

اصلا این مردم دنیا همه لعنم بکنند

و بگویند که کم ارز و عیارم اصلا

 

برو از پیش من و پشت سرت هم منگر

تا شود بهتر از این حالت زارم اصلا

 

تو مرا ترک نمودی و دل از من کندی

آه خوشحالم و از عیش خمارم اصلا

 

با خودم عهد نمودم که اگر بی تو شدم

قدر یک بال مگس اشک نبارم اصلا

 

تو تمام لحظات غم و بد یمن منی

از تو و خاطره های تو شکارم اصلا

 

بی تو یک سال نکو دارم و ان شا الله

همچو ایام خوش و نیک بهارم اصلا

 

هجر تو گشته برایم ز عسل شیرین تر

با تو رفتست همه صبر و قرارم اصلا

 

یک نفر گفت به گوشم که تو عاقل شده ای

من و یادآوری روی نگارم؟ اصلا

 

من تو را دوست ندارم، به خداوند قسم

حال بسپار به یک حلقه دارم اصلا

در کلاس دوشنبه ای دیگر ...

در کلاس دوشنبه ای دیگر

در میان ارائه آخر

 

این طرف من نشسته ام اما

آنطرف تر نشسته یک مهتر

 

مست این همجواریش شده ام

مست این جام و ساقی و ساغر

 

چادر و روسریش لبنانیست

کرده او با حجاب خود محشر

 

یک نظر دیدمش بحمدلله

به دو دستش نداشت انگشتر

 

در شب چادر سیاهش بود

 روی ماهش شبیه قرص قمر

 

جزوه اش بود کامل و خوانا

چه بسا از عماد خوش خط تر

 

روی قلبم نشست همچو عقاب

دل من را بِبُرد این دختر

 

دست خود را گرفت بر چادر

یاد سید تفی رسیده به سر

 

آه سید بیا  ببین که عقاب

باز و بسته نکرده بال و پر

.

.

.

همه ساکت کلاس غرق سکوت

رفقا می کنند بنده خبر

 

گوشی ات زنگ میزند اما

تو شدی محو روی آن خواهر

 

بعد یک جملهء "کلاس هستم"

گفتگو با عزیز دل، مادر

 

روی گوشی جمال "او" دیدم

گوشی من چو جام اسکندر

 

به من دل غمین نشان میداد

از همان دور روی آن اختر

 

گوشیم را دوباره چرخاندم

روی صفحه ست شعله آذر

 

عکس ابروی درهم استاد

عکس یک بیخ گوش پر ز خطر

.

.

.

شد تمام آن همه امید وصال

عشق مابین مان نداشت ثمر

 

با نگاهی دوباره رویش را

دیدم و خورد بر دلم نشتر

 

آرزوهای من شکسته شدند

قافیه ها شکسته اند کمر

 

قافیه می کند چنین ابلاغ

طوطی من شده شبیه کلاغ

 

اینطرف آنطرف نگاهم گشت

تا بگیرم از آن نگار سراغ

 

وای دیگر قمر نمی بینم

جای ماهم نشسته است دماغ

 

صورتش مملو از کهیر و چروک

او بود همچو اردک و چون ماغ

 

وای بوی کباب در رویا

بوی خر بود که می کنندش داغ

.

.

.

قافیه ها به جای خود برگشت

ماه رویم کجا و این کهتر؟

 

شاید او از کلاس بیرون رفت

چه کنم با فراق آن دلبر؟

 

من و صدها سوال بی پاسخ

در کلاس دوشنبه ای دیگر ...

-------------------------------------

پ.ن:

حواسش پرت بود انگار ، چادر از سرش افتاد
خدایا کور میگشتم ولی او را نمیدیدم ...

سیدتقی سیدی

به جان معشوقه قسم

عاشق نشدم به جان معشوقه قسم

از عشق نباشد این قد و قامتِ خم

دمپایی من پاره شده مجبورم

با کفش به این سو و به آن سو بروم

یــلدا

چشمهایش آبی و مویش طلایی؛ ابرویش رنگ سیاه
او به تنـهاییست پاییز و زمستان و شب یـلدای من

تو عاشقم شده ای

به هر طرف که نگه می کنم تویی آنجا

به این نتیجه رسیدم تو عاشقم شده ای

 

عجیب ناز و ادایت به چشم می آید

در عمق چشم تو دیدم تو عاشقم شده ای

 

در آن زمان که تو شعر از بدیع می خواندی*

به گوش خویش شنیدم تو عاشقم شده ای

 

به روی جزوه خود یا ودود حک کردی

ودود نه؛ که وحیدم تو عاشقم شده ای

 

من از تمامی عالم بریده ام اما

چون از شما نبریدم تو عاشقم شده ای

 

به حکم نقل حکیمان ز عشق یکطرفه

لبان خویش گزیدم تو عاشقم شده ای

دوباره صبح و دوباره صدای زنگ موبایل

ز خواب خویش پریدم تو عاشقم شده ای

 

---------------------------------------------

پ.ن: علیرضا بدیع

* میان عاشق و عاشق نما تفاوت هاست

یکی از آن همه چشمش به پیچش مو نیست