فلسفه دارد

این شعر عفیف است ولی فلسفه دارد

بی جان و نحیف است ولی فلسفه دارد

 

با شاعر و اشعار دگر کار ندارد

یک شعر شریف است ولی فلسفه دارد

 

در وزن اگرچه دو سرش هم قد هم شد

در بطن چو قیف است ولی فلسفه دارد

 

یک جلوه آن صلب و برندست چنان تیغ

یک جلوه لطیف است ولی فلسفه دارد

 

در فلسفه اول آن هست نکاتی

کان نکته ظریف است ولی فلسفه دارد

 

یک فلسفه اش گفتن شعریست که در آن

این جمله ردیف است ولی فلسفه دارد

 

هر چند که یک بیت نکو نیست میانش

هرچند ضعیف است ولی فلسفه دارد

دعای مادر

عمریست در خیال خودم زنده ام ولی

این زندگی نمایشی از زنده بودن است

گرچه که شهره گشته ام اینجا به بندگی

این بندگی نمایشی از بنده بودن است

 

مردم به عشق دلبرشان زنده اند و من

حتی به خواب روی چو ماهش ندیده ام

مردم به عشق پاک دلم طعنه می زنند

از روزگار زخم زبان ها شنیده ام

 

یارم تجلی کرم و لطف کبریاست

او بهترین بهانه برای عبادت است

او کشتی سریع نجات است و بی بدیل

تنها چراغ روشن راه سعادت است

 

از مردم زمانه و دنیا بریده ام

دیوانه وار دور خودم تار میتنم

جز او کسی به درد دلم اعتنا نکرد

پس من برای دلبر خود حرف میزنم

 

آقای مهربانی و جود و سخا و لطف

ای ترجمان رئفت و ایثار پنج تن

ای صاحب شفاعت روز جزا حسین

جانم فدای زخم لبت شاه بی کفن

 

من را ببخش حضرت ارباب عالمین

می گویم از مصیبت و درد و بلای تو

یک بند روضه بدون مقدمه

عالم فدای گریه کنان عزای تو

 

می خواست تا که نگویی ثنای حق

یک تیر آمد و لب و دندان تو شکست

فهمید تا سرت به روی دامن خداست

شمر لعین رسید و روی سینه ات نشست

 

خورشید رفت و سرت رفت روی نی

دیگر زمین به روی خودش روشنی ندید

هر سال شد محرم و این بار هم گذشت

شکر خدا که زنده ام و اربعین رسید

 

یک لحظه هم بدون شما سر نکرده ام

با ذکر نامتان شب و روزم به سر شده

آقا ببین که گریه کن روضه هایتان

از دوری حریم تو دیوانه تر شده

 

من رو سیاه هستم و بی قیمت و حقیر

باور ندارم این که خریدی مرا حسین

اما دعای مادرم این بار شد قبول

یک هفته بعد من وسط کربلا حسین

***

باید نبست دل به جمال و جلال دهر

باید گذر نمود از این راه نا تمام

باید گذشت از خود و تا به خدا رسید

باید که شد شهید شهید بدون نام

پهنهء شمشیر

تا سر دیوارهای خانه هیزم ریختند

با لگد بر درب، با تدبیر می زد دومی

 

یک نفر با تازیانه یک نفر هم با قلاف

ضربه را با پهنهء شمشیر می زد دومی

 

هرچه زد خسته نشد آن دشمن دین خدا

بین کوچه مادرم را سیر می زد دومی

 

مادرم را آب کرده غربت بابا علی

بین کوچه خنده با تحقیر می زد دومی

 

دست بابا بسته و دستان مادر را شکست

بی امان بر قلب زینب تیر می زد دومی

#عاشق_جنگ_با_اسرائیل

ما عـاشقـان جنـگ و نبـردیـم با یهود

قطعاً سقوط عاقبت صهیونیست هاست

یــا حســن

هرجا که رفته ام لب من یا حسین گفت
امـا میان صحن علمـــدار یــا حســن

راه نا تمام

باید نبست دل به جمال و جلال دهر

باید گذر نمود از این راه نا تمام

باید گذشت از خود و تا به خدا رسید

باید که شد شهید شهید بدون نام

وحدت

ما وارث آن سکوت حیدر باشیم
یک لحظه مبادا که مکدر باشیم

 

یک روز نیاز است به حلم حسنی
در مجلس توهین به علی کر باشیم

 

یک روز نیاز است حسینی بشویم
چون عابس و حر، حبیب و اکبر باشیم

 

یک روز نیازست به مالک بودن
یک روز نیازست ابوذر باشیم

 

بر ماست تمامی مسلمانان را
در معرکه و جدال یاور باشیم

 

ما با همه جز یهودیان و کفار
دستور رسیده تا برادر باشیم

 

فرمود فقط دشمن مان امریکاست
سر تا به قدم مطیع رهبر باشیم

 

ما گوش به فرمان ولی می مانیم
تا فاتح این جنگ مقدر باشیم

 

عمریست که از خدای خود میخواهیم
غلتیده به خون شهید بی سر باشیم

امان از دل زینب

از روی بلندی به زمین خوردم و خواهر
با گریه چنین گفت " امان از دل زینب"

جفای دوست

او سیب بود ولیکن جفای دوست

آن قدر خون به دلش کرد انار شد

حرف تمامی عاشقان

یک جمله است حرف تمامی عاشقان

من عاقبت بدون تو از دست می روم